هدف: با افزایش تقاضای انرژی در بخش ساختمان و تاثیر فزاینده تغییرات اقلیمی، ضرورت توجه به عوامل موثر در تقاضای انرژی در ساختمان را بیش از پیش نمایان می کند. رفتار ساکنان به عنوان عاملی موثر در کاهش یا افزایش تقاضای انرژی در ساختمان می باشد. این پژوهش با هدف سازگاری با تغییرات اقلیمی به دنبال بررسی تاثیر رفتار حرارتی در تقاضای انرژی جهت رسیدن به شرایط آسایش می باشد. روش پژوهش:این پژوهش از نظر روش در دسته کمی قرار می گیرد که با استفاده از نظر سنجی های آسایش حرارتی و اولویت بندی رفتارهای حرارتی به روش پیمایشی و میدانی انجام شد و از طریق تحلیل همبستگی بین متغیر ها و توصیف تحلیلی استنباطی داده ها تحلیل شد. یافتهها:با توجه با استاندارد اشری، 49 درصد افراد دمای تعادل را ترجیح دادند و 90 درصد در محدوده آسایش (کمی سرد تا کمی گرم) قرار دارند. دمای خنثی این پژوهش 9/23 درجه سانتیگراد می باشد و محدوده 19 تا 8/28درجه سانتیگراد بازه دمایی قابل قبول برای ساکنان حاصل شد. همچنین59 درصد افراد در ترجیح حرارتی علاقمند به هیچ نوع تغییری نبودند، 27 درصد ترجیح داده اند که واحد گرمتر شود و 14 درصد ترجیح دادند که واحد سرد تر شود. همچنین استفاده از سیستم های گرمایشی و پوشیدن لباس گرم تر و رفتن به جای گرم تر بعنوان مهمترین اولویت های رفتاری ساکنان شناسایی شد که نشان دهنده اهمیت رفتارهای واکنشی در کاهش یا افزایش تقاضای انرژی برای رسیدن به آسایش حرارتی می باشند. نتیجهگیری:قرارگیری محدوده آسایش حرارتی در دامنه گسترده تری نسبت به استانداردها نشان از تاثیر رفتار حرارتی ساکنان در کاهش یا افزایش تقاضای انرژی دارد. بنابراین توجه به فرصت های سازگاری جهت فعال کردن ساکنان برای تطبیق پذیری با تغییرات اقلیمی و تاب آوری شرایط دمایی آینده و اصلاح تراز انرژی موثر می باشد.