طراحی معماری غیرفعال گرایشی با تأکید بر کاهش مصرف انرژی­های فسیلی و استفاده ­از الگوهای معماری بومی و منطقه­ای، امروزه به عنوان یک رویکرد مهم در معماری معاصر مطرح است. استان چهارمحال‌وبختیاری جزء مناطق سردسیر کشور و مرکز آن شهرکرد، به علت موقعیت جغرافیایی خود، در اصطلاح عامیانه"بام ایران"، قابلیت بالایی برای جذب تابش حرارتی خورشید دارد. این شهرستان دارای 4 خانه­ی تاریخی درون­گرا است که نمونه بهینه آن می­تواند الهام‌بخش، معماران معاصر در جهت طراحی غیرفعال باشد. برای دست­یابی به هدف پژوهش، روش تحقیق به شیوه­ی آمیخته کمی و کیفی بوده­است. برای تحلیل­ها از نرم‌افزار انسیس فلوئنت استفاده­

شده، که در آن بر مبنای میانگین دمای دیوارهای داخلی حیاط­های مرکزی، نمونه­ها مورد تطبیق قرار گرفته­اند. بر اساس آمار ده­ساله سازمان هواشناسی این استان، دو ماه دی و تیر، به عنوان بحرانی­ترین ماه­های سال شناخته­شده، بنابراین تحلیل نمونه­ها در این دو ماه صورت گرفته­است. نتایج نشان می­دهد، که جهت­گیری­های متفاوت حیاط­های مرکزی می­تواند تأثیر زیادی بر دریافت تابش خورشید و بالابردن مقدار میانگین دمای دیوارهای داخلی داشته­باشد. بنابراین در بین نمونه­ها خانه­ی مرتضوی­ها از نظر جهت­گیری و تناسبات در زمستان با دمای میانگین دیوارهای 16.74 درجه سانتی گراد با تناسبات حیاط 30/1 و جهت­گیری 50 درجه­ نسبت به جنوب، دارای بیش­ترین دما و نمونه­ی بهینه است. همچنین خانه­ی آزاده در تابستان با دمای میانگین دیوارهای 29.00 درجه سانتی گراد و تناسبات حیاط 1.33 و جهت­گیری 8 درجه نسبت به جنوب دارای کمترین دما و نمونه­ی بهینه در تابستان است.