استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، ایران. ، saadi@pnu.ac.ir
چکیده: (4234 مشاهده)
پایداری سکونتگاههای روستایی در ابعاد مختلف می‌تواند نقش مؤثری در توسعه محلی، منطقه‌ای و ملی داشته باشد .با شناخت، بررسی و سنجش سکونتگاههای روستایی از منظر ابعاد و شاخص‌های توسعه پایدار، امکان برنامه‌ریزی جامع فراهم خواهد شد. در این راستا تحقیق حاضر با هدف بررسی ناپایداری سکونتگاههای روستایی در منطقه کوهستانی و پایکوهی زاگرس (مطالعه موردی روستاهای شهرستان مریوان و سروآباد) انجام گرفته است. روش مطالعه در این پژوهش ترکیبی از روش اسنادی– کتابخانه‌ای و پیمایشی است. جامعه آماری شامل 229 سکونتگاه روستایی شهرستان‌های مریوان و سروآباد می‌باشد. در این تحقیق دو پرسشنامه، یکی برای مسئولین (مدیران اجرایی) و یکی برای مردم روستایی (سرپرستان خانوارها) تهیه شده و برای ارزیابی پایداری از آزمون آماری t تک نمونه‌ای و مدل‌های بارومتر و رادار پایداری پرسکات آلن استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که ارزش پایداری در آزمون T تک نمونه ای هم از نظر مسئولین و هم از نظر سرپرستان خانوارها بیانگر سطح پایداری پایین‌تر از سطح متوسط می‌باشد. بنابراین منطقه مورد مطالعه در حالت کلی، ناپایدار بوده، در این میان شدت ناپایداری در ابعاد محیطی–اکولوژیکی، اقتصادی و کالبدی، بیشتر و در ابعاد اجتماعی– فرهنگی ، کمتر است و همچنین ارزش نهایی در مدل بارومتر پایداری در مقیاس پرسکات آلن در سطح متوسط پایداری بوده و در سطح ابعاد، عوامل محیطی- اکولوژیکی و اقتصادی در سطح پایداری ضعیف و عوامل فرهنگی – اجتماعی، نهادی و کالبدی- فضایی در سطح پایداری متوسط قرار دارد. لذا برای تعدیل ناپایداری سکونتگاههای روستایی منطقه، توجه به رفع مشکلات شاخص‌های ابعاد محیطی- اکولوژیکی، اقتصادی و کالبدی و ارتقای شاخص‌های ابعاد اجتماعی-فرهنگی و سیاسی لازم و ضروری می‌باشد.
Mohammadi S, taleshi M, roostami S. (2018). Analysing the Effective Factors on the Unsustainability of the Rural Settlements in Zagros Mountains and Foothill (Marivan and Sarvabad counties). JHRE. 37(163), 91-104. doi:DOI: 10.22034/37.163.91 URL: http://jhre.ir/article-1-1482-fa.html
محمدی سعدی، طالشی دکتر مصطفی، رستمی دکتر شاه بختی. سنجش عوامل مؤثر بر ناپایداری سکونتگاههای روستایی در منطقه کوهستانی و پایکوهی زاگرس (مطالعه موردی: روستاهای شهرستان‌های مریوان و سروآباد) مسکن و محیط روستا 1397; 37 (163) :104-91 DOI: 10.22034/37.163.91
