گروه جغرافیا و برنامهریزی روستایی دانشگاه اصفهان ، s.seidsiyl@tr.ui.ac.ir
چکیده: (5475 مشاهده)
تجلی و نمود نابرابری در مسکن روستایی را میتوان در ظهور بدمسکنی، بیمسکنی و تکوین و گسترش نواحی حاشیهنشینی در کلانشهرها دانست که در صورت عدم پیشگیری در مبدأ یعنی روستاها روز به روز بر مشکلات و ابعاد بد آن در مقصد یعنی کلانشهرها خواهد افزود. یکی از راههای نشان دادن وضعیت نابرابر مسکن استفاده از شاخصهای مسکن میباشد. پژوهش حاضر بهصورت کمی- تحلیلی - تکنیکی با استفاده از مدل ویکور و شاخص ویلیامسون بر پایه مجموعه شاخصهای کمی و کیفی (17 شاخص) به سنجش نابرابری مسکن روستایی و بررسی شکاف درون منطقهای در بین شهرستانهای استان لرستان با استفاده از دادهها و اطلاعات گردآوری شده از مرکز آمار ایران و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در سال 1390 پرداخته است. آنچه که یافتههای تحقیق حاضر به ما مینمایاند این است که استان لرستان با داشتن سهم 1/2 درصدی از مسکن کل کشور در سال 1390 دارای سهم 8/1 درصد مسکن شهری و 8/2 درصد مسکن روستایی بوده است. تعداد واحدهای مسکونی روستایی در استان لرستان در سال 1390 برابر با 145091 واحد بوده که نسبت به سال 1385 با 210622 واحد مسکونی دارای رشد سالیانه 15/5 درصدی بوده است.نتایج حاصل از بهکارگیری مدل ویکور جهت بررسی شاخصهای مسکن نشان میدهد که مسکن روستایی در شهرستانهای دورود، بروجرد و خرمآباد به ترتیب با 1، 0.781 و 0.767 دارای بالاترین مقدار Qi در رتبههای اول تا سوم قرار گرفته و شهرستانهای کوهدشت(0.147)، پلدختر(0.025) و دوره چگنی(0) دارای پایینترین مقدار Qi در رتبههای هشتم تا دهم قرار گرفتهاند. نتایج حاصل از بهکارگیری شاخص ویلیامسون جهت بررسی شکاف درون منطقهای در بین شهرستانهای استان حاکی از وجود نوسانات زیاد شاخص ویلیامسون در طی دوره 1385 تا 1390 در بین شهرستانهای استان میباشد، بدین معنا که شهرستانهای استان در طی این دوره بهلحاظ شاخص ویلیامسون از یکدیگر فاصله گرفتهاند.
Gholami A, Seidaie E, Taghdisi A. (2016). Nomads’ Settlement: A perspective of settlers Talkhab settlement (Ilam Province). JHRE. 35(156), 81-96. URL: http://jhre.ir/article-1-923-fa.html
غلامی علیرضا، صیدایی سید اسکندر، تقدیسی احمد. تحلیلی بر نابرابری مسکن روستایی در استان لرستان مسکن و محیط روستا 1395; 35 (156) :96-81