|
جایگاه شهرهای جدید در توسعه مسکن
|
| مهدی قرخلو*، محمد شعبانی فرد، علی حسینی، ثریا احدزاده |
| دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران |
|
|
چکیده: (16668 مشاهده) |
| افزایش سریع و بی‌رویه شهرنشینی در ایران به علت همپایی با تمرکز سرمایه‌گذاری‌ها، مهارتها و امکانات در شهرهای بزرگ با پدیده «ماکروسفالی شهری» یا «بزرگ سر شهری» همراه می‌باشد. مهار رشد شهرهای بزرگ، مقابله با مسائل رشد شهرنشینی در آینده و از بین بردن آثار فزاینده تمرکز امور، سبب شده است که وزارت مسکن و شهرسازی در سالهای اخیر سیاست "احداث شهرهای جدید" را به عنوان راهکاری جدی مورد توجه قرار دهد. شهرهای جدید در عین حال که با هدف تمرکز زدایی از مادر شهر در عین برقراری ارتباط با آن به وجود می‌آیند، باید با سیاست‌های تشویقی در راستای تمرکز زدایی فعالیت از شهر اصلی نیز انجام گیرد، تا شهرهای جدید صرفاً عملکرد خوابگاهی نداشته و امکان کسب هویت مستقل داشته باشند. شهرهای جدیدی که ساخته می‌شوند حداقل باید در حد صرفه جویی‌های ناشی از اندازه آنها تولید داشته باشند. در این راه به ایجاد نهاد هماهنگ کننده بین بخشی از وزارتخانه‌های ذیربط نیاز است. در این مقاله تلاش شده است جایگاه شهرهای جدید در توسعه مسکن و تاثیرات آن تبیین و بررسی شود. |
|
| |
|
|
متن کامل [PDF 660 kb]
(70 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1390/8/10 | انتشار: 1388/2/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
