مروری بر پژوهش‌های انجام شده در زمینه‌ توسعه‌ کشور در سال‌های اخیر، موید اهمیت و لزوم توجه به توسعه پایدار روستایی به عنوان یکی از ارکان زیربنایی توسعه پایدار شهری و ملی است. با دقت در آسیب­شناسی روستاهای امروزی با مقولاتی چون معضلات کالبدی، اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی، زیست­محیطی و تأمین انرژی مواجه می­شویم. دقت در هریک از مشکلات مذکور و ارایه پیشنهادهای مناسب می­تواند گامی در راستای بهبود کیفیت و ماهیت روستاهای کشور بوده و زمینه رشد و رونق مجدد آنان را فراهم آورد.

با توجه به اینکه امروزه تأمین تمامی و یا بخشی از انرژی مصرفی جوامع انسانی، از منابع انرژی تجدیدپذیر، یکی از اصول توسعه‌ پایدار به‌شمار می‌رود، مسئله و هدف پژوهش حاضر، بررسی و ارزیابی استفاده از فناوری بیوگاز جهت تأمین بخشی از انرژی مصرفی جوامع روستایی کشور با زمینه‌ دامداری، از یک منبع انرژی ارزان قیمت و حل مشکلات زیست‌محیطی ناشی ازعدم مدیریت صحیح جمع‌آوری و دفع فاضلاب و فضولات روستایی است. بخش اول مقاله با استفاده از روش تحقیق کتابخانه­ای، به معرفی اجمالی فناوری بیوگاز و مزایای استفاده از آن در مقیاس روستایی پرداخته، سپس در بخش دوم، برای عینی ساختن نتایج حاصل از به­کارگیری این فناوری در مقیاس روستایی و تخمین میزان صرفه‌جویی انرژی، امکان استفاده از این فناوری در روستای گالش­کلام، مورد بررسی قرار گرفته‌است. الویت طرح ساماندهی پسماندهای روستایی، آلودگی آب‌های زیرزمینی منطقه، عدم اتصال به شبکه سراسری گاز شهری و همچنین زمینه­ دامپروری روستا سبب شده‌است تا این روستا به­عنوان نمونه موردی در پژوهش حاضر انتخاب و مورد بررسی قرار گیرد. در این بخش پس از انجام مطالعات میدانی، به­منظور تخمین میزان صرفه‌جویی انرژی از دو روش استفاده شده‌است. در روش اول میزان صرفه­جویی بر اساس میزان کنونی مصرف انرژی خانوارهای روستایی در بخش‌های پخت‌وپز و تأمین آب‌گرم، حدود 28% محاسبه شده‌است. در روش دوم درصد صرفه­جویی براساس میزان مصرف در بخش‌های مختلف پخت‌وپز، تأمین آب‌گرم مصرفی و گرمایش بنا، براساس استانداردها و مقررات ملی ساختمان مورد ارزیابی قرار گرفته‌است. محاسبات انجام شده نشان داده‌است که استفاده از فناوری بیوگاز با اصلاح الگوی مصرف و استانداردسازی ساختمان‌ها می‌تواند سبب 17% تا 4/39 % صرفه‌جویی در میزان مصرف انرژی خانواده­های روستایی ‌شود.