واحد بم، دانشگاه آزاد اسلامی، بم، ایران. ، Bana434@yahoo.com
چکیده: (2805 مشاهده)
در ایران با توجه به تسلط حرکت سواره بر فضاهای شهری، روزبهروز از میزان مقیاس انسانی و ارزشهای اجتماعی فضاهای شهری کاسته شدهاست. متأسفانه در بسیاری از شهرهای ایران، تلاشهایی در راستای انسانمحور بودن فضاهای شهری صورت نمیگیرد که میدان مرکزی شهر بم نیز یکی از این فضاها میباشد، در پژوهش حاضر با توجه به اهمیت حیات جمعی در فضاهای عمومی شهری بهعنوان یکی از عناصر اصلی شهر و عرصه همگانی، به شناسایی عوامل مؤثر در ارتقای حیات جمعی در فضاهای عمومی شهری با تأکید بر عامل محصوریت و تحلیل نقش و اهمیت هر یک از عوامل شناساییشده در انجام و شکوفایی فعالیتهای اجتماعی پرداخته شد. تحقیق حاضر بهلحاظ ماهیت، توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است، با استفاده از روش گروه خبرگان و نمونهگیری در دسترس، 83 نفر موردبررسی قرار گرفتند و مرحله تکمیل پرسشها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه داده شد. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار SPSS و روشهای آماری تحلیل عاملی و مدل سنجش جذابیت استفاده شد. نتایج حاصل از یافتههای تحقیق نشان داد که از مجموع 35 معرف مستخرج از ادبیات تحقیق و مشورت با اساتید، 3 عامل اصلی کالبدی-فضایی، فعالیتی-عملکردی و ادراکی-معنایی با 29 معرف شناسایی شدند که با تأکید بر عامل محصوریت و اجتماعپذیری در ارتقای حیات جمعی فضاهای عمومی شهری نقش دارند. همچنین مشخص شد درصورتیکه عوامل شناساییشده در فضاهای عمومی شهری ایجاد یا احیا شوند، در ارتقای فعالیتهای اجتماعی و اختیاری نقش مهمی دارند، ولی بر فعالیتهای اجباری تأثیری ندارند. سخن آخر اینکه محصوریت فضا اصل بنیادین در طراحی معماری و فضای شهری بهحساب میآید و فضا درواقع با محصوریت شروع میشود و رعایت عوامل شناساییشده در مقالهی حاضر میتواند فضاهای عمومی شهری را در پیوند با سایر اصول طراحی معماری برای افراد جامعه اجتماعپذیر نماید.
Mohammadzade S, Ghasemi M, Norozi M, Nikpor M. (2021). Identification and Analysis of Factors Improving Social Life in Urban Public Spaces with Focus on Enclosure and Sociability. JHRE. 40(173), 33-48. doi:DOI: 10.22034/40.173.33 URL: http://jhre.ir/article-1-2062-fa.html
محمدزاده بلالمی سعید، قاسمی محسن، نوروزی ملیحه، نیکپور منصور. شناسایی و تحلیل عوامل مؤثر بر ارتقای حیات جمعی فضاهای عمومی شهری با تأکید بر عامل محصوریت و اجتماعپذیری مسکن و محیط روستا 1400; 40 (173) :48-33 DOI: 10.22034/40.173.33