استادیار دانشکده هنرهای کاربردی، دانشگاه هنر اسلامی، تبریز، ایران. ، m.razani@tabriziau.ac.ir
چکیده: (4379 مشاهده)
کلیه سنگهای به کار رفته در ساخت یادمانهای تاریخی و فرهنگی تحت تاثیر هوازدگی، به معنای ایجاد تغییرات ساختاری در سطح و عمق سنگ، دچار انواع مختلف آسیب و در نهایت تخریب میشوند. توفهای آتشفشانی با خواصی چون نرمی، تخلخل بالا، سبکی، سهولت در کندهکاری و کارپذیری در ساخت بسیاری از آثار شاخص معماری جهان مورد استفاد قرار گرفته‌اند، این گونه سنگ از نظر دوام، جزو سنگهای ضعیف محسوب میشود. از این رو عوامل مختلف موجب هوازدگی، پیشروی تخریب و در نهایت فرسایش سریعتر آن نسبت به دیگر سنگهای آذرین میگردند. از جمله روشهای حفاظت سنگهای تاریخی درمانهای مبتنی بر استجکام بخشی و مقاوم نمودن سطح با استفاده از مواد شیمیایی و رزین‌های پلیمری در برابر عوامل فرساینده است. هدف این تحقیق ارزیابی بهبود خواص مقاومتی توفهای آتشفشانی معماری صخرهکند در روستای تاریخی کندوان با استفاده از عملیات درمانی مبتنی بر استحکام بخشی است. در همین راستا از روشهای آنالیزهای پتروگرافی مقطع نازک، پراش پرتو ایکس( XRD ) و آزمونهای مبتنی بر شناسایی خواص فیزیکی و مکانیکی شامل: جذب آب در شرایط اتمسفری و جذب موئینگی، چگالی و تخلخل سنجی، به علاوه شاخص دوام وارفتگی و مقاومت فشاری تک محوری برای ساختارشناسی و همچنین ارزیابی کارایی مواد مورد استفاده شامل: مواد استحکام بخش اتیل سیلیکات و نانو سیلیکات استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان دهنده خواص فیزیکی – مکانیکی بسیار ضعیف سنگ توف لیتیکی کندوان دارد که این امر باعث تشدید فرسایش و تخریب سطوح بیرونی گردیده است و دیگر اینکه کارایی این دو ماده در مقابل آزمونهای مبتنی بر هوازدگی، مقاومت فشاری و مقایسه خواص فیزیکی در بهبود مقاومت مکانیکی سنگ هوازده کندوان نسبت به نمونههای هوازده و بکر اولیه قابل قبول است که انجام آزمونهای میدانی با استفاده از این مواد را توصیه میکند.
رازانی مهدی، امامی سید محمد امین، باغبانان علی رضا، کروستا جیوانی باتیستا. مطالعات آزمایشگاهی استحکام بخشی سنگ در معماری صخره کند روستای تاریخی کندوان مسکن و محیط روستا 1398; 38 (167) :114-99 DOI: 10.22034/38.167.99
