با توجه به افزایش جمعیت شهری در کشورهای جهان سوم و عدم برنامه­ریزی صحیح و تدارک زیرساخت‌های لازم برای شهرنشینان، مشکلاتی در سیستم مدیریت شهرها به‌وجود می­آید و در چنین حالتی سکونتگاه‌های غیر رسمی در شهرها شکل می­گیرد. مسکن دارای شاخص‌های کمی و کیفی و استانداردهایی است که در جهت رسیدن به عدالت اجتماعی و حداقلی از رفاه ضروری می‌باشد. مساکن ساکنان سکونتگا‌ه‌های غیر رسمی نمودی از فقدان شاخص‌های مسکن مناسب می‌باشد که شناسایی و تقویت برخی از این شاخص‌ها به افزایش کیفیت زندگی ساکنان کمک خواهد کرد. شهر ارومیه نیز با این مشکل مواجه می‌باشد و یکی از این سکونتگاه‌ها، محله­ اسلام آباد کشتارگاه در شهر ارومیه است که ویژگی کالبدی و اجتماعی اسکان غیر رسمی در بخش مسکن آن نمود زیادی دارد و دارای ویژگی‌ها و شاخص‌های مختص خود می‌باشد و همچنین در برخورداری از زیرساخت‌ها و خدمات اساسی شهری کاستی­هایی وجود دارد.

این تحقیق از نوع کاربردی و روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و تحلیلی با تأکید بر روش جامع­نگری است که در انجام آن با توجه به ماهیت مطالب و نوع موضوع مورد مطالعه، اطلاعات به‌صورت مطالعات میدانی و استفاده از پرسشنامه باز و بسته (به روش نمونه­گیری تصادفی) و مطالعات کتابخانه‌ای و استفاده از آمار و اطلاعات مرکز آمار ایران گردآوری گردیده است. تعداد نمونه­های مورد پرسش 137 عدد بوده که از طریق فرمول کوکران محاسبه گردیده است.

در مقاله حاضر به تحلیل تطبیقی شاخص‌های کمی و کیفی مسکن در سکونتگاه اسلام آباد کشتارگاه و میزان برخورداری از زیرساخت‌های اساسی مانند آب، برق، فاضلاب و ... در مقایسه با شهر ارومیه و برخی سکونتگاه‌های مشابه در سایر کشورهای جهان سوم پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن است که شاخص‌های کمی و کیفی مسکن نسبت به شهر ارومیه وضعیت بسیار نامناسبی دارد و از لحاظ میزان برخورداری از زیرساخت‌ها و خدمات اساسی شهری و میزان رضایت از زندگی در مقایسه با سایر سکونتگاه‌های غیر رسمی برخی کشورهای جهان سوم دارای شرایط بهتری می‌باشد.