گروه مدیریت، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش، تهران، ایران ، alirezamortezazadeh32@gmail.com
چکیده: (761 مشاهده)
هدف: مقابله با مخاطرات طبیعی و جلوگیری از آسیبهای ناشی از آنها یکی از پراهمیتترین چالشها در تمامی کشورها مخصوصاً کشورهایی که ازلحاظ جغرافیایی بیشتر در معرض مخاطرات طبیعی هستند است و کشورها دائم در حال پیدا کردن راهی برای مقابله بهتر و پیشگیری از این مخاطرات هستند. روش پژوهش: در این پژوهش برای گردآوری داده از روشهای کتابخانهای و میدانی استفاده شده است و با استفاده از روش توصیفی از نوع علی به دنبال بررسی تأثیر توسعه دانش و فناوری کاهش خطرپذیری زلزله بر مدیریت بحران است که در ابتدا مقدمهای در رابطه با خطرپذیری گفته شده، سپس به تعاریف متغیرها و مبانی نظری مرتبط با مدیریت بحران و خطرپذیری و عواملی که بر خطرپذیری مؤثر است پرداخته شده است. یافتهها: پیشینهها و نقاط افتراق و اشتراک تحقیقات قبلی با پژوهش حاضر بررسی شده است و با استفاده از آزمونهای همبستگی و رگرسیون فرضیههای اصلی و فرعی تحقیق بررسی و تحلیل شد. در پایان میتوان نتیجه گرفت با توسعه دانش و فناوری کاهش خطرپذیری میتوان سطح و کیفیت مدیریت بحران را بالا برده و در برابر آسیبهای زلزله مقاومتر شد. همچنین توسعه خطرپذیری موجب میشود از به وجود آمدن بحران در مواقعی که زلزله رخ میدهد جلوگیری کرده و تلفات جانی و آسیبهای مالی را کاهش داد. نتیجهگیری: نتایج بهدستآمده از تحلیل فرضیه فرعی اول نشان میدهد توسعه دانش و فناوری کاهش خطرپذیری باعث آمادگی بیشتر و بهتر در برابر زلزله و همچنین اطلاع سریعتر از وقوع زلزله خواهد شد. با تحلیل فرضیه فرعی دوم نیز مشخص شد که توسعه دانش و فناوری کاهش خطرپذیری باعث مقابله بهتر در زمان وقوع زلزله و جلوگیری از تبدیل شدن آن به بحران خواهد شد و همچنین باعث کاهش تلفات و رسیدگی بهتر تیمهای امدادی میشود. با تحلیل فرضیه فرعی سوم نیز مشخص شد که توسعه دانش و فناوری کاهش خطرپذیری زلزله موجب بالا رفتن کیفیت اقدامات بازسازی و بازتوانی و همچنین بالا رفتن سرعت برگشت جامعه به حالت قبل از وقوع حادثه میشود.
مرتضی زاده علیرضا. بررسی تأثیر توسعه دانش و فناوری کاهش خطرپذیری زلزله بر مدیریت بحران مسکن و محیط روستا 1403; 43 (185) :132-123 https://doi.org/10.22034/43.185.123