دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه یزد، یزد، ایران ، mkhabiri@yazd.ac.ir
چکیده: (420 مشاهده)
ایران در استفاده از خشت در معماری و ساختوساز، از کهنترین کشورهای جهان محسوب میشود؛ بهطوریکه اکثر سازههای معماری و خانههای روستایی در این کشور، با استفاده از خشت ساخته شدهاند که توجه بسیاری از گردشگران را به خود جذب کرده است. امروزه با پیشرفت علم و فناوری و ﺑﺎﺗﻮﺟﻪﺑﻪ فراوانی مصالح خشتی و از طرفی اهمیت جایگاه گردشگری در کشور ایران، استفاده از خشت، شیوهای که سالیان درازی است در ساختارها و معماری کشور نقش داشته، بهشدت موردتوجه قرارگرفته است. ازآنجاکه رنگ تیره روسازیهای متداول ازجمله روسازی آسفالتی با رنگ بناهای معماری - تاریخی خشت و گلی روستا همخوانی ندارد و از زیبایی آن میکاهد؛ در این پژوهش سعی شده است عملکرد خشت تثبیتشده با سیمان و آهک بهمنظور استفاده از آن در روسازی پیادهروها و معابر بافت روستایی با بار ترافیکی کم موردبررسی قرار گیرد. بدین منظور نمونههای بلوک خشتی از خاک ماسه رسدار ساخته شد و با درصدهای متفاوت سیمان و آهک تثبیت شد و سپس تحت آزمایش درصد جذب آب، مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، مقاومت لغزشی و درنهایت تعیین مدول الاستیسیته قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که در خصوص تثبیت با سیمان، با افزایش درصد سیمان از ۵ درصد تا ۱۵ درصد میزان جذب آب و اصطکاک به ترتیب حدود ۱۷ و ۱۴ درصد کاهش مییابد و با افزایش درصد سیمان از ۵ درصد به ۱۵ درصد در مدت عملآوری ۳ روزه، مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته و مقاومت فشاری به ترتیب حدود ۱۱، ۸۹ و ۹۲ درصد افزایش مییابد. در خصوص تثبیت با آهک، با افزایش درصد آهک به ۸ درصد میزان جذب آب و اصطکاک به ترتیب حدود ۶ و ۱۸ درصد کاهش مییابد. همچنین با افزایش درصد آهک از ۴ درصد به ۸ درصد در مدت عملآوری ۳ روزه، مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته و مقاومت فشاری به ترتیب حدود ۹۹، ۹۶ و ۱۱۵ درصد افزایش مییابد. همچنین نتایج نشان میدهد که علاوه بر مقدار ماده تثبیتکننده، مدت زمان عملآوری در مقاومت فشاری نمونهها مؤثر است.
Ghaforifard Z, Khabiri M M. Improving the performance of adobe paving of sidewalks and rural passages using additives. JHRE 2022; 41 (179) :91-105 URL: http://jhre.ir/article-1-2298-fa.html
غفوری فرد زهره، خبیری محمدمهدی. بهبود عملکرد روسازی بلوک خشتی پیادهروها و معابر روستایی با استفاده از افزودنی. مسکن و محیط روستا. 1401; 41 (179) :91-105