پایین بودن سطح کیفیت زندگی در سکونتگاههای روستایی پیامدهای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی بسیاری در این مناطق بدنبال دارد. از طرفی بهبود کیفیت زندگی در روستاها میتواند زمینه های توسعه منطقهای را فراهم نماید لذا توجه به موضوع کیفیت زندگی در مفاهیم توسعه روستایی در سالهای اخیر از اهمیت بسزایی برخوردار شده است. هدف از این تحقیق، بررسی مؤلفه‌های سازنده کیفیت زندگی در روستاهای دربآستانه و باباپشمان استان لرستان است که پس از زلزله سال ۱۳۸۵ جابه جا شده اند. تحقیق حاضر از نوع توصیفی، تحلیلی و پیمایشی است. جامعه آماری شامل خانوارهای ساکن در دو روستای باباپشمان و دربآستانه بودهاند که جمعیت آن‌ها به ترتیب ۵۰۰ و ۸۶۰ نفر می‌باشد. نمونهگیری براساس طبقه‌بندی صورت گرفته و تعداد نمونه ها براساس سهم جمعیتی هر روستا توزیع و پرسشگری از آن‌ها به‌صورت تصادفی انجام شده است. براساس جدول مورگان حجم نمونه برای دو روستا با سطح اطمینان ۹۵ درصد به ترتیب ۱۰۰و ۱۲۰ نفر انتخاب شده و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. پس از شناسایی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر بهبود کیفیت زندگی روستاییان معادله ای رگرسیونی برای سنجش کیفیتزندگی مشخص شد که بر آن اساس در روستای باباپشمان ۸۱ درصد و در روستای درب آستانه ۶۴ درصد بدست آمد. تحلیل واریانس نیز حاکی از تفاوت بین مؤلفه‌های مشخص شده بود که براساس آزمون بنفرونی تفاوت بین سطوح مؤلفه‌های مشخص شده، تعیین گردید. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که هر دو روستا از سطح کیفیت زندگی مطلوبی برخودار می‌باشند.
