ایرانیان از قدیم‌الایام با معضل کمبود آب مواجه بودهاند و این امر باعث ایده‌های شگرف در زمینه‌‌های مختلف استحصال، ذخیره و انتقال آب همچون آب‌انبارها و قنات‌ها شده است. از سوی دیگر مصرف بالای آب برای امور مختلف شرب، کشاورزی و صنعت باعث کاهش منابع آب‌های جاری و زیرزمینی گشته است. امروزه به کمک فنّاوری و علم، روش‌های نوینی جهت جذب آب از رطوبت هوا به وجود آمده است. در یکی از این روش‌ها، در مسیر حرکت هوا موانعی قرار می‌گیرد که با برخورد هوا به آن‌ها مولکول‌های آب معلق در هوا جذب شده و به مخزن مشخصی منتقل می‌گردند. در این تحقیق به بررسی چگونگی فرایند جذب آب از رطوبت هوا پرداخته شده و هدف تحقیق دستیابی به ترکیب دستگاه استحصال آب با کمک عناصر معماری مانند دودکش‌های خورشیدی، برج‌ها، حجم و نمایی ساختمان است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و از مطالعات کتابخانه‌ای (بررسی نمونه‌های مشابه در مناطق مختلف جهان)، نرم‌افزارهای مرتبط (ترسیمی، تحلیلی)، پیمایش میدانی و شناسایی روستاهایی که ظرفیت لازم را ازلحاظ اقلیمی دارند، استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد روستاهای منطقه فیروزکوه تهران، ازجمله روستای امین‌آباد، مناطق مناسبی برای استحصال آب از رطوبت هوا هستند؛ زیرا این مناطق در دامنه جنوبی رشته‌کوه البرز واقع شده‌اند و دارای ویژگی‌هایی همچون میزان رطوبت بالای ۵۰ درصد، جهت و وزش باد غالب موردنیاز، تابش خورشید، شیب و عوارض مناسب زمین است. این عوامل باعث تولید مه در دره‌ها شده و قابلیت برداشت آب را از مه ایجاد می‌کند. روش استحصال آب از مه توسط پارچه سه‌بعدی جاذب آب پیشنهاد شده است. با انتخاب و جانمایی مطلوب برای احداث دستگاه، طراحی معماری هماهنگ با ویژگی‌های خاص منطقه و استفاده از پرده‌های جاذب با درصد جذب بالای آب می‌توان به نتیجه مطلوب رسید. روش پیشنهادی می‌تواند بدون وابستگی به منابع آبی و مولد تولید انرژی، آب مورداستفاده روزانه ۸ واحد مسکونی انتخاب‌شده در این روستا را فراهم آورد.
