این مقاله به بحث درباره مسکن روستایی استان کرمانشاه می­پردازد. مسکن روستایی در ایران و به­ویژه در استان کرمانشاه از چند عامل رنج می­برد: ضعف تکنیکی ساخت وساز ، وجود مصالح کم دوام و کم توجهی به مقاوم سازی مسکن روستایی است. از آنجاکه کشور ایران بر روی کمر بند زلزله آلپاید قرار دارد و بیش از 97 درصد مساحت ایران در مناطقی که خطر نسبی زلزله در
آن­ها متوسط و یا زیاد گزارش شده واقع است. این تحقیق با هدف بررسی وضعیت کمی و کیفی شاخص های مسکن روستایی استان کرمانشاه با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است که در آن 10متغیر مورد مطالعه قرار می­دهد. نتایج تحقیق نشان می­دهد مناطق روستایی استان کرمانشاه در سال 1385 حدود 17779 واحد مسکونی جدید نیاز دارد. از نظر سازه 8/43درصد مسکن روستایی استان کرمانشاه بادوام، 9/33 درصدکم دوام و2/22 درصد دیگر بی دوام هستند. بیش از74درصد از واحدهای مسکونی کمتر از100متر زیربنا دارند و 25 درصد واحدهای مسکونی قدمتی بیش از 25سال دارند. از نظر پ ه نه لرزه خیزی، بخش شرقی استان دارای توان لرزه­ای با خطر خیلی زیاد بوده که بیش از24درصد مساحت و 19درصد جمعیت در آن­جا ساکن هستند. بخش میانی و قسمت کوچکی از بخش غربی که معادل 71درصد مساحت استان می­باشد در موقعیت خطر زیاد قرار دارد که بیش از 75 درصد جمعیت در آن ساکن هستند. تنها5درصد از مساحت استان کرمانشاه دارای توان لرزه ای خطر متوسط قرار دارد. بنابراین به منظور پیشگیری از بلایای طبیعی و بهبود وضع مسکن روستایی ضرورت اجرای طرح جامع مسکن روستایی که تدوین گردیده، باید مورد توجه قرار گیرد.