|
بررسی وضعیت شاخص‌های اجتماعی مسکن در مناطق روستایی شهرستان اهواز
|
| سعید ملکی* |
|
|
|
چکیده: (12504 مشاهده) |
| شاخص‌های مسکن شاید مهم‌ترین و کلیدی‌ترین ابزار در برنامه‌ریزی مسکن باشند. شاخص‌های اجتماعی مسکن یکی از وسایل و شیوه‌های شناخت ویژگی‌های مسکن به شمار می‌روند که می‌توان به کمک آنها پارامترهای مؤثر در امر مسکن را شناخت و هر گونه برنامه‌ریزی و تصمیم صحیح برای مسکن را تسهیل نمود.
هدف این مقاله بررسی وضعیت شاخص‌های کمّی و کیفی اجتماعی مسکن مناطق روستایی شهرستان اهواز می‌باشد. روش تحقیق ترکیبی از روش‌های توصیفی، تحلیلی و موردی- میدانی یا موردی- ژرفانگر است.
نتایج بررسی و مقایسه شاخص‌های اجتماعی مسکن در مناطق روستایی شهرستان اهواز طی سال‌های 1345 الی 1385 نشان می‌دهد که از نظر شاخص‌های اجتماعی کمی مسکن (تراکم خانوار در واحد مسکونی، تراکم نفر در اتاق و تراکم نفر در واحد مسکونی) در وضعیت مناسب و بهینه قرار ندارند. لیکن از نظر شاخص‌های اجتماعی کیفی (میانگین سطح زیربنای واحدهای مسکونی، دوام مصالح)، مالکیت و نحوه تصرف و امکانات زیرساختی و خدمات اساسی واحدهای مسکونی روند روبه رشدی (بهبودی نسبی) داشته‌اند. از این رو برنامه‌ریزان و مدیران مسکن باید از یک سو به اهمیت شاخص‌های اجتماعی در بهبود کیفیت مسکن توجه نموده و از سوی دیگر مسئله مسکن را در ارتباط با کلیه عوامل مربوطه اعم از کمی و کیفی مورد بررسی و امعان نظر قرار دهند، همچنین با دیدی جامع و همه سونگر و به طور اساسی و جدی‌تر نقش شاخص‌های اجتماعی را در برنامه‌های توسعه مسکن لحاظ کنند. |
|
| واژه‌های کلیدی: مسکن، شاخص‌های اجتماعی، شاخص‌های کمّی و کیفی، مناطق روستایی، شهرستان، اهواز. |
|
|
متن کامل [PDF 274 kb]
(130 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1390/7/30 | پذیرش: 1397/11/7 | انتشار: 1397/11/7
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
