بعد از انقلاب اسلامی، به دلیل نامناسب بودن وضعیت مساکن در نواحی روستایی، برنامه ریزی جهت بهبود وضعیت مساکن در روستاهای کشورمان به یکی از مهمترین دغدغه های دولت ها تبدیل و در طی برنامه های توسعه، برنامه های مختلفی جهت بهبود آن به اجرا گذاشته شد. از اواخر برنامه سوم توسعه دولت جهت دستیابی به این هدف اعطای اعتبارات بهسازی مساکن را در سطح وسیعی در اختیار روستائیان قرار داده است، سوالی که در این زمینه مطرح می شود این است که اعطای این اعتبارات تا چه میزان توانسته است بهبود کیفیت زندگی را در نواحی روستایی در پی داشته باشد. در تحقیق حاضر، به بررسی نقش اعتبارات بهسازی مسکن در بهبود کیفیت زندگی روستائیان در چهار بعد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی پرداخته شده است. هدف پژوهش، بررسی میزان تاثیر این اعتبارات بر ابعاد یاد شده می باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی، روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی ( پرسشنامه و مصاحبه )، روش تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون فریدمن، رگرسیون خطی، آزمون t تک نمونه ای و ویلکاکسون) صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق حاضر، خانوارهای روستاهای بالای بیست خانوار دهستان معجزات می باشد که بین سال های 1390- 1384 اعتبارات خرد بهسازی مسکن را دریافت کرده اند که شامل 1428 خانوار می باشد، جهت تعین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که حجم نمونه لازم جهت تکمیل پرسشنامه ها 225 خانوار محاسبه گردید. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می دهد که اعتبارات دریافتی بیشترین تاثیر را در شاخص های بعد کالبدی و کمترین تاثیر را هم در بعد اقتصادی و شاخص های آن داشته است.