یکی از راه‌های مهم آگاهی از وضعیت مسکن در فرآیند برنامه‌ریزی روستایی، استفاده از شاخص‌های مسکن می-باشد. این شاخص‌ها بیانگر وضعیت کمی و کیفی مسکن روستایی از یک‌سو و بهبود بخشی برنامه‌ریزی مسکن از سوی دیگر برای یک افق بلندمدت است. در این پژوهش ابتدا به مروری بر مفهوم و جایگاه شاخص‌های مسکن روستایی و شناخت ویژگی‌های مسکن روستایی کشور پرداخته می‌شود، سپس با استفاده از مهمترین مؤلفه‌ها و شاخص‌های مسکن وضعیت مسکن مناطق روستایی شهرستان‌های استان ایلام بررسی و نهایتاً به سطح بندی نواحی روستایی منطقه‌ی مورد مطالعه با استفاده از این شاخص‌ها پرداخته خواهد شد. لذا، پژوهش حاضر، با توجه به هدف توصیفی ـ تحلیلی بوده که با استفاده از روش اسناد و مطالعات کتابخانه‌ای انجام گرفته است. از میان متغیرهای مربوط به مسکن، 22 شاخص استخراج و با استفاده از روش تحلیل عاملی به 5 عامل تقلیل یافته‌اند، عوامل به‌دست آمده از تحلیل عاملی، جمعا 60/97 درصد از واریانس را در بر می‌گیرند. در بین 5 عامل استخراج شده، عامل رفاهی به تنهایی 406/25 درصد واریانس را پوشش می‌دهد که تأثیرگذارترین عامل در مطالعه می‌باشد. به‌منظور سطح‌بندی نواحی همگن روستایی از روش تحلیل خوشه‌ای استفاده و نقاط روستایی استان به 4 گروه همگن طبقه‌بندی شده‌اند که بر اساس آن مناطق روستایی شهرستان شیروان و چرداول در بالاترین سطح و مناطق روستایی شهرستان‌های دهلران، دره-شهر و آبدانان در پایین‌ترین سطح از حیث برخورداری از شاخص‌های مسکن قرار دارند.
jamshidi A, seidaiy S E, seidai S, najafi M. (2013). Analysis of Rural Housing Indices in Ilam Province and Their Ranking by Using Factor Analysis and Cluster Analysis. JHRE. 32(143), 69-88. URL: http://jhre.ir/article-1-315-fa.html
جمشیدی علیرضا، جمینی داود، صیدایی سیداسکندر، نجفی مریم. تحلیل شاخص‌های مسکن روستایی استان ایلام و سطح‌بندی آنها با استفاده از تحلیل عاملی و خوشه‌ای مسکن و محیط روستا 1392; 32 (143) :88-69
