[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره فصلنامه :: تمام شماره‌ها :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
اشتراک::
تماس با ما::
آخرین شماره پیش از چاپ::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
:: دوره 38، شماره 165 - ( 3-1398 ) ::
جلد 38 شماره 165 صفحات 112-97 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی اثر استفاده از منابع تجدید‌پذیر انرژی بر شاخص ردپای اکولوژیکی در محیط‌های روستایی(مطالعه موردی: روستای نجوبران استان کرمانشاه)
احسان خان محمدی ، عباس مهروان*
استادیار گروه معماری دانشگاه رازی کرمانشاه ، a.mahravan@razi.ac.ir
چکیده:   (4802 مشاهده)
این مقاله به ارزیابی تغییرات شاخص ردپای اکولوژیکی در محیط­های روستایی در اثر جایگزینی انرژی فسیلی با منابع تجدید‌پذیر انرژی می‌پردازد. رشد جمعیت و به‌تبع آن افزایش استفاده­ از سوخت­های فسیلی، اثرات مخرب زیست‌محیطی گوناگونی را به‌دنبال داشته است. بیش از‌40 درصد استفاده از کل انرژی که 70 درصد آن‌را مصرف برق تشکیل می­دهد، در ساختمان­ها مصرف می‌شود. از این رو ضروری می­نمود با تمرکز بر بخش ساختمان، انرژی‌های تجدید‌پذیر که به مراتب اثرات زیست‌محیطی کمتری دارند، جایگزین انرژی حاصل از سوخت‌های فسیلی گردند. محیط‌های روستایی نیز بخشی از جمعیت ساکن در زیست‌کره را شامل می‌شوند که نسبت به محیط‌های شهری از پتانسیل‌های متنوعی در بهره­گیری از منابع تجدید‌پذیر انرژی برخوردار می‌باشند. ردپای اکولوژیکی شاخصی به‌منظور بررسی تأثیرات زیست‌محیطی تولیدات، فعالیت‌ها و خدمات بشری بر زیست‌کره است. شاخص ردپای اکولوژیکی در ایران و در سال 2015 میلادی برابر با 2.8 هکتار در مقیاس جهانی به ازای هر نفر بوده است، این در حالی است که ظرفیت زیستی ایران 0.9 هکتار در مقیاس جهانی به ازای هر نفر است که نشان از برداشت بیش ‌از حد از منابع طبیعی دارد. با توجه به ضرورت موضوع، روستای نجوبران در استان کرمانشاه به‌عنوان نمونه­ موردی انتخاب و پس از جمع‌آوری اطلاعات از طریق مشاهدات، پرسشنامه و مصاحبه، آمارهای رسمی، سایت‌ها و منابع کتابخانه‌ای مورد بررسی قرار گرفت تا میزان اثرگذاری بهره‌گیری از انرژی‌های تجدید‌پذیر بر شاخص ردپای زیست­محیطی کشوری به شیوه‌ تحلیلی-توصیفی، محاسبه و بررسی گردد. نتایج این مقاله نشان داد که ردپای اکولوژیکی برق مصرفی در روستای نجوبران در سال 1396 برابر با 6.894 هکتار در مقیاس جهانی می‌باشد. استفاده از صفحات فتوولتاییک به مساحت 1000 مترمربع و دو توربین آبی کوچک ردپای اکولوژیکی مصرف برق در این روستا را به صفر رساند. استفاده از این دو سامانه در کنار یکدیگر و تزریق برق تولیدی مازاد بر نیاز به شبکه‌ سراسری، در مجموع 10.364 هکتار در مقیاس جهانی به ظرفیت زیستی منطقه و کشور اضافه نمود که می‌تواند سایر فعالیت­ها در نقاط شهری را از لحاظ زیست­ محیطی پشتیبانی نماید.
 
 
 
واژه‌های کلیدی: پایداری، اجتماعات پایدار، ردپای اکولوژیکی، اکوویلیج، انرژی­های تجدید‌پذیر.
متن کامل [PDF 2379 kb]   (2290 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/6/8 | پذیرش: 1398/3/19 | انتشار: 1398/3/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Khanmohamadi E, Mahravan A. Assessing the Mitigation of Environmental Impacts of Using Renewable Resources in Rural Areas (Case Study: Nejobaran Village-Kermanshah- Iran). JHRE 2019; 38 (165) :97-112
URL: http://jhre.ir/article-1-1605-fa.html

خان محمدی احسان، مهروان عباس. بررسی اثر استفاده از منابع تجدید‌پذیر انرژی بر شاخص ردپای اکولوژیکی در محیط‌های روستایی(مطالعه موردی: روستای نجوبران استان کرمانشاه). مسکن و محیط روستا. 1398; 38 (165) :97-112

URL: http://jhre.ir/article-1-1605-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 38، شماره 165 - ( 3-1398 ) برگشت به فهرست نسخه ها
فصلنامه مسکن و محیط روستا Journal of Housing and Rural Environment
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 37 queries by YEKTAWEB 4645