بررسی شیوههای آموزش و ترویج دانش بومی معماری روستایی (نمونه موردی: استان سیستان و بلوچستان)
|
فرهود گل محمدی*  |
|
|
چکیده: (22220 مشاهده) |
از وظایف اساسی تعریف شده در فلسفه و اهداف سیستم ترویج و آموزش کشاورزی ایران کمک به بهبود معاش روستائیان و حفظ فرهنگ بومی در مناطق روستایی کشور میباشد. دستیابی به این امر برپایۀ سه زیربنای اساسی مکتب آموزشی ترویج یعنی ایجاد و گسترش آموزش مداوم و مورد نیاز مردم، کمک به ایجاد و گسترش حس همیاری در روستائیان و گسترش روحیه خود اتکایی در آن-ها میباشد. در بینش غالب توسعه تا دهه 1960 و اوایل دهه 1970 میلادی، تمام چیزهای سنتی و بومی در کشورهای در حال توسعه بد و نکوهیده شمرده میشد که میبایست بدون هیچگونه سؤال و مطالعهای جای خود را به چیزهای نو و جدید وارداتی از جهان پیشرفته غرب میدادند ولی در چند دهه اخیر توجه به نقش و اهمیت دانش بومی در مباحث توسعه درونزای این کشورها بیشتر شده است. در این راستا دانش بومی موجود در معماری مناطق کویری ایران و بهویژه بیابانهای خشک و کویری منطقه سیستان و بلوچستان میتواند راهگشای برنامهریزان و سیاست گذاران توسعه روستایی ایران در راستای رشد و توسعه پایدار نواحی روستایی در این مناطق گردد و موجب حفظ فرهنگ بومی و محلی و ارزشهای معماری سنتی منطقه سیستان و بلوچستان شود و در جلب توریست و گسترش صنعت گردشگری و کمک به اقتصاد منطقه از طریق ایجاد اشتغال و صرفه جویی در منابع و نهادهها در ساخت مسکن روستایی و شهری کمک زیادی بنماید. در این راستا نویسنده در این مقاله به معرفی اجمالی معماری سنتی روستایی و ابعاد گوناگون معماری سنتی در بیابان های خشک و کویری در منطقه سیستان و بلوچستان و مؤلفه های تأثیر گذار بر آن همچون زندگی روستایی، کشاورزی، بیابان، فرهنگ عامه و شرایط اقلیمی منطقه و ... میپردازد و در انتها به بیان نتایج و ارائه پیشنهادهایی در راستای استفاده از شیوههای آموزشی و ترویجی مناسب برای تداوم ارزشهای معماری سنتی در منطقه سیستان و بلوچستان میپردازد. |
|
واژههای کلیدی: آموزش و ترویج، دانش بومی، معماری سنتی، بیابان، مناطق روستایی، سیستان |
|
متن کامل [PDF 519 kb]
(141 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1390/12/23 | پذیرش: 1393/4/17 | انتشار: 1393/4/17
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|